माणगाव शिवसत्ता टाइम्स (नरेश पाटील) :-
1987 साली कर्नाटक राज्यातील बेळगाव जिल्ह्यातील निपाणी ता. यरनाळ येथील शेतात ऊस लागण करताना पडलेली माझ्या बाबांच्या (कै. शशिकांत रामचंद्र नेसरीकर रा. निपाणी) बोटातील सोन्याची अंगठी तब्बल 38 वर्षानी म्हणजे 4 जानेवारी 2025 ला त्याच रानात उसाची लागण करताना चैतन्य शशिकांत नेसरीकर रा. निपाणी पायातील चप्पलमध्ये अडकून मिळाली…
तब्ब्ल ३८ वर्षाच्या शेताच्या मशागतीमुळे अंगठीतील खडा गायब असून, अंगठी सुस्थितीत आहे… विशेष म्हणजे माझे बाबा कामगारांबरोबर ऊस लागण करताना उसाच्या टिपऱ्या मातीत दाबताना अंगठी गहाळ झाली होती… काम संपल्यावर हातपाय धुताना अंगठी पडल्याचे त्यांच्या लक्षात आले पण त्या रानात नक्की कधी व कुठे पडली याची खात्री नसल्याने नशिबाला दोष देऊन तें शेतातून घरी आले… पण त्या रानात ते ज्या ज्या वेळी जायचे त्यावेळी तिथं काम करणाऱ्या कामगारांना “माझी अर्धा तोळ्याची सोन्याची अंगठी इथं पडली आहे ती मिळाली तर द्या हं” असं चेष्टेत म्हणायचे… मलाही त्यांनी हे सांगितलं होतं… माझ्या बाबांना 2004 साली देवाज्ञा झाली… कष्टाची कमाई वाया जात नाही म्हणतात याचा परत एकदा प्रत्यय आला… देवावरील आणि दैवावरचा विश्वासही दृढ झाला… एखाद्या रानात 37-38 वर्ष इतके वातावरणाचे आघात सोसत, शेतातील मशागत, उंदीराची बिळे व कामगारांची नजर चुकवत माझ्या बाबांची अमानत माझ्याच चप्पलमध्ये रुतून मलाच मिळाली हॆ बघून मन सुन्न, स्तब्ध व गहिवरून आले…